7 ਮਈ 2025 ਨੂੰ, ਭਾਰਤੀ ਫੌਜ ਅਤੇ ਹਵਾਈ ਸੈਨਾ ਨੇ ਪਾਕਿਸਤਾਨ ਦੇ ਕਬਜ਼ੇ ਵਾਲੇ ਕਸ਼ਮੀਰ ਵਿੱਚ ਅੱਤਵਾਦੀ ਠਿਕਾਣਿਆਂ ‘ਤੇ ਇੱਕ ਵਿਨਾਸ਼ਕਾਰੀ ਹਮਲਾ ਕੀਤਾ, ਜੋ ਕਿ ਭਾਰਤ ਵਿਰੁੱਧ ਸਾਜ਼ਿਸ਼ਾਂ ਘੜਨ ਦੀਆਂ ਫੈਕਟਰੀਆਂ ਬਣ ਗਏ ਸਨ। ਮੁਰੀਦਕੇ, ਕੋਟਲੀ, ਬਹਾਵਲਪੁਰ ਅਤੇ ਮੁਜ਼ੱਫਰਾਬਾਦ ਵਿੱਚ ਸਥਿਤ 9 ਅੱਤਵਾਦੀ ਟਿਕਾਣਿਆਂ ਨੂੰ ਨਿਸ਼ਾਨਾ ਬਣਾਇਆ ਗਿਆ। ਇਹ ਟਿਕਾਣੇ ਲਸ਼ਕਰ-ਏ-ਤੋਇਬਾ ਅਤੇ ਟੀਆਰਐਫ ਵਰਗੇ ਸੰਗਠਨਾਂ ਦੇ ਸਨ – ਇਹ ਉਹੀ ਸੰਗਠਨ ਹਨ ਜੋ ਜੰਮੂ-ਕਸ਼ਮੀਰ ਅਤੇ ਭਾਰਤ ਦੇ ਹੋਰ ਹਿੱਸਿਆਂ ਵਿੱਚ ਅੱਤਵਾਦ ਦਾ ਚਿਹਰਾ ਬਣ ਗਏ ਹਨ। ਇਸਦਾ ਸੰਦੇਸ਼ ਸਪੱਸ਼ਟ ਹੈ – ਭਾਰਤ ਹੁਣ ਉਨ੍ਹਾਂ ਲੋਕਾਂ ਨੂੰ ਸਬਕ ਸਿਖਾਏਗਾ ਜੋ ਆਪਣੇ ਘਰਾਂ ਦੇ ਅੰਦਰ ਅੱਤਵਾਦ ਨੂੰ ਉਤਸ਼ਾਹਿਤ ਕਰਦੇ ਹਨ।
ਇਤਿਹਾਸ ਦੇ 5 ਸਭ ਤੋਂ ਵੱਡੇ ਫੌਜੀ ਆਪ੍ਰੇਸ਼ਨ, ਜੋ ਬਣ ਗਏ ਪਾਕਿਸਤਾਨ ਲਈ ਚੇਤਾਵਨੀ
ਭਾਰਤ ਨੇ ਪਹਿਲਾਂ ਵੀ ਅੱਤਵਾਦ ਅਤੇ ਇਸਦੇ ਸਰਪ੍ਰਸਤਾਂ ਨੂੰ ਉਨ੍ਹਾਂ ਦੀ ਆਪਣੀ ਭਾਸ਼ਾ ਵਿੱਚ ਇਸੇ ਤਰ੍ਹਾਂ ਦੇ ਨਿਰਣਾਇਕ ਕਾਰਜਾਂ ਰਾਹੀਂ ਜਵਾਬ ਦਿੱਤਾ ਹੈ। ਆਓ ਉਨ੍ਹਾਂ 5 ਆਪ੍ਰੇਸ਼ਨਾਂ ‘ਤੇ ਇੱਕ ਨਜ਼ਰ ਮਾਰੀਏ, ਜੋ ਹਰ ਵਾਰ ਪਾਕਿਸਤਾਨ ਲਈ ਇੱਕ ਸਖ਼ਤ ਸੰਦੇਸ਼ ਬਣ ਗਏ:
1. ਆਪ੍ਰੇਸ਼ਨ ਵਿਜੇ (1999) – ਕਾਰਗਿਲ ਦੀਆਂ ਚੋਟੀਆਂ ‘ਤੇ ਲਹਿਰਾਇਆ ਗਿਆ ਝੰਡਾ
ਜਦੋਂ ਪਾਕਿਸਤਾਨੀ ਫੌਜ ਨੇ ਕਾਰਗਿਲ ਦੀਆਂ ਉਚਾਈਆਂ ‘ਤੇ ਕਬਜ਼ਾ ਕਰਨ ਦੀ ਇੱਕ ਬੁਰੀ ਸਾਜ਼ਿਸ਼ ਰਚੀ, ਤਾਂ ਭਾਰਤ ਨੇ 26 ਮਈ ਨੂੰ ‘ਆਪ੍ਰੇਸ਼ਨ ਵਿਜੇ’ ਸ਼ੁਰੂ ਕੀਤਾ। 60 ਦਿਨਾਂ ਤੱਕ ਚੱਲੇ ਇਸ ਯੁੱਧ ਵਿੱਚ, ਭਾਰਤੀ ਫੌਜ ਨੇ ਆਪਣੀ ਜਾਨ ਜੋਖਮ ਵਿੱਚ ਪਾ ਕੇ ਦੁਸ਼ਮਣਾਂ ਨੂੰ ਭਜਾ ਦਿੱਤਾ ਅਤੇ 14 ਜੁਲਾਈ 1999 ਨੂੰ, ਪੂਰਾ ਇਲਾਕਾ ਫਿਰ ਤੋਂ ਭਾਰਤੀ ਕੰਟਰੋਲ ਵਿੱਚ ਆ ਗਿਆ। ਇਹ ਜਿੱਤ ਸਿਰਫ਼ ਫੌਜੀ ਨਹੀਂ ਸੀ, ਇਹ ਹਰ ਭਾਰਤੀ ਦੀ ਪਛਾਣ ਦੀ ਜਿੱਤ ਸੀ।
2. ਆਪ੍ਰੇਸ਼ਨ ਮੇਘਦੂਤ (1984) – ਦੁਨੀਆਂ ਦੀ ਛੱਤ ‘ਤੇ ਭਾਰਤ ਦਾ ਕੰਟਰੋਲ
13 ਅਪ੍ਰੈਲ 1984 ਨੂੰ ਸ਼ੁਰੂ ਹੋਇਆ ਇਹ ਆਪਰੇਸ਼ਨ ਭਾਰਤ ਦੇ ਇਤਿਹਾਸ ਵਿੱਚ ਇੱਕ ਰਣਨੀਤਕ ਮਾਸਟਰਸਟ੍ਰੋਕ ਬਣ ਗਈ। ਭਾਰਤ ਨੇ ਪਾਕਿਸਤਾਨ ਤੋਂ ਪਹਿਲਾਂ ਸਿਆਚਿਨ ਗਲੇਸ਼ੀਅਰ ‘ਤੇ ਕਬਜ਼ਾ ਕਰ ਲਿਆ, ਜੋ ਅੱਜ ਵੀ ਦੁਨੀਆ ਦਾ ਸਭ ਤੋਂ ਉੱਚਾ ਜੰਗੀ ਮੈਦਾਨ ਹੈ। ਆਪ੍ਰੇਸ਼ਨ ਮੇਘਦੂਤ ਨੇ ਸਾਬਤ ਕਰ ਦਿੱਤਾ ਕਿ ਉਚਾਈ ਕਿੰਨੀ ਵੀ ਉੱਚੀ ਕਿਉਂ ਨਾ ਹੋਵੇ, ਭਾਰਤ ਦੇ ਬਹਾਦਰ ਸੈਨਿਕ ਉੱਥੇ ਪਹੁੰਚ ਸਕਦੇ ਹਨ।
3. ਓਪਰੇਸ਼ਨ ਪਰਾਕ੍ਰਮ (2001) – ਯੁੱਧ ਦਾ ਮਨੋਵਿਗਿਆਨਕ ਦਬਾਅ
13 ਦਸੰਬਰ 2001 ਨੂੰ ਸੰਸਦ ‘ਤੇ ਹਮਲੇ ਤੋਂ ਬਾਅਦ, ਭਾਰਤ ਨੇ ਪਾਕਿਸਤਾਨ ਸਰਹੱਦ ‘ਤੇ ਇੱਕ ਵੱਡੀ ਫੌਜੀ ਤਾਇਨਾਤੀ ਕੀਤੀ – ਜਿਸਦਾ ਨਾਮ ਆਪਰੇਸ਼ਨ ਪਰਾਕ੍ਰਮ ਸੀ। ਲੱਖਾਂ ਸੈਨਿਕ ਅਤੇ ਭਾਰੀ ਹਥਿਆਰ ਪਾਕਿਸਤਾਨ ਦੀ ਸਰਹੱਦ ‘ਤੇ ਭੇਜੇ ਗਏ। ਭਾਵੇਂ ਇਹ ਕਾਰਵਾਈ ਜੰਗ ਵਿੱਚ ਨਹੀਂ ਬਦਲੀ, ਪਰ ਇਸਨੇ ਪਾਕਿਸਤਾਨ ਨੂੰ ਇੱਕ ਸਪੱਸ਼ਟ ਸੰਦੇਸ਼ ਦਿੱਤਾ – ਭਾਰਤ ਹੁਣ ਕਿਸੇ ਵੀ ਸਥਿਤੀ ਨਾਲ ਨਜਿੱਠਣ ਲਈ ਤਿਆਰ ਹੈ।
4. ਸਰਜੀਕਲ ਸਟ੍ਰਾਈਕ (2016) – ਪੀਓਕੇ ਵਿੱਚ ਦਾਖਲ ਹੋ ਕੇ ਪਹਿਲੀ ਵਾਰ ਬਦਲਾ ਲਿਆ
28 ਸਤੰਬਰ 2016 ਨੂੰ, ਉੜੀ ਵਿੱਚ ਹੋਏ ਅੱਤਵਾਦੀ ਹਮਲੇ ਤੋਂ ਬਾਅਦ, ਭਾਰਤ ਨੇ ਇਤਿਹਾਸ ਵਿੱਚ ਪਹਿਲੀ ਵਾਰ ਪੀਓਕੇ ਵਿੱਚ ਅੱਤਵਾਦੀ ਲਾਂਚਪੈਡਾਂ ‘ਤੇ ਸਿੱਧਾ ਹਮਲਾ ਕੀਤਾ। ਪੈਰਾ ਕਮਾਂਡੋਜ਼ ਨੇ ਕੰਟਰੋਲ ਰੇਖਾ ਪਾਰ ਕੀਤੀ ਅਤੇ ਕਈ ਅੱਤਵਾਦੀ ਟਿਕਾਣਿਆਂ ਨੂੰ ਤਬਾਹ ਕਰ ਦਿੱਤਾ। ਇਹ ਇੱਕ ਨਵਾਂ ਮੋੜ ਸੀ – ਭਾਰਤ ਦੀ ਹੁਣ ਨੀਤੀ ਸੀ: ਪਹਿਲਾਂ ਚੇਤਾਵਨੀ, ਫਿਰ ਕਾਰਵਾਈ।
5. ਬਾਲਾਕੋਟ ਏਅਰਸਟ੍ਰਾਈਕ (2019) – ਅਸਮਾਨ ਤੋਂ ਤਬਾਹੀ
ਭਾਰਤ ਨੇ 26 ਫਰਵਰੀ 2019 ਨੂੰ ਪੁਲਵਾਮਾ ਵਿੱਚ 40 ਸੀਆਰਪੀਐਫ ਜਵਾਨਾਂ ਦੀ ਸ਼ਹਾਦਤ ਦਾ ਜਵਾਬ ਦਿੱਤਾ। ਭਾਰਤੀ ਹਵਾਈ ਸੈਨਾ ਨੇ ਪਾਕਿਸਤਾਨ ਦੇ ਬਾਲਾਕੋਟ ਵਿੱਚ ਜੈਸ਼-ਏ-ਮੁਹੰਮਦ ਦੇ ਠਿਕਾਣਿਆਂ ‘ਤੇ ਹਵਾਈ ਹਮਲਾ ਕੀਤਾ। ਪਹਿਲੀ ਵਾਰ ਪਾਕਿਸਤਾਨ ਨੂੰ ਅਹਿਸਾਸ ਹੋਇਆ ਕਿ ਭਾਰਤ ਆਪਣੇ ਆਪ ਨੂੰ ਸਿਰਫ਼ ਜਵਾਬੀ ਗੋਲੀਬਾਰੀ ਤੱਕ ਸੀਮਤ ਨਹੀਂ ਰੱਖੇਗਾ, ਹੁਣ ਉਹ ਹਰ ਪੱਧਰ ‘ਤੇ ਤਿਆਰ ਹੋਵੇਗਾ।
ਇਸ ਤਾਜ਼ਾ ਕਾਰਵਾਈ ਨੇ ਇੱਕ ਵਾਰ ਫਿਰ ਦਿਖਾਇਆ ਹੈ ਕਿ ਭਾਰਤ ਹੁਣ ਆਪਣੇ ਨਿਯਮਾਂ ਅਨੁਸਾਰ ਜੰਗ ਨਹੀਂ ਲੜਦਾ, ਸਗੋਂ ਆਪਣੇ ਤਰੀਕੇ ਨਾਲ ਦੁਸ਼ਮਣ ਦੀ ਰਣਨੀਤੀ ਨੂੰ ਹਰਾਉਂਦਾ ਹੈ। ‘ਆਪ੍ਰੇਸ਼ਨ ਸਿੰਦੂਰ’ ਭਾਰਤ ਦੀ ਨਵੀਂ ਫੌਜੀ ਅਤੇ ਰਾਜਨੀਤਿਕ ਇੱਛਾ ਸ਼ਕਤੀ ਦਾ ਪ੍ਰਤੀਕ ਹੈ – ਜਿੱਥੇ ਅੱਤਵਾਦ ਦਾ ਜਵਾਬ ਸਿਰਫ਼ ਸਰਹੱਦਾਂ ‘ਤੇ ਹੀ ਨਹੀਂ, ਸਗੋਂ ਮਨੋਵਿਗਿਆਨਕ ਅਤੇ ਰਣਨੀਤਕ ਪੱਧਰ ‘ਤੇ ਵੀ ਦਿੱਤਾ ਜਾਵੇਗਾ।
ਇਸ ਕਾਰਵਾਈ ਨੇ ਇਹ ਵੀ ਸਪੱਸ਼ਟ ਕਰ ਦਿੱਤਾ ਹੈ ਕਿ ਭਾਰਤ ਸਿਰਫ਼ ਪ੍ਰਤੀਕਿਰਿਆ ਹੀ ਨਹੀਂ ਕਰਦਾ, ਸਗੋਂ ਪਹਿਲਾਂ ਤੋਂ ਹੀ ਹਮਲਾ ਕਰਨ ਦੀ ਸ਼ਕਤੀ ਵੀ ਰੱਖਦਾ ਹੈ। ਇਹ ਦੁਨੀਆ ਲਈ ਇੱਕ ਸੁਨੇਹਾ ਹੈ ਕਿ ਭਾਰਤ ਨਾ ਤਾਂ ਕਿਸੇ ਦਬਾਅ ਨੂੰ ਬਰਦਾਸ਼ਤ ਕਰਦਾ ਹੈ ਅਤੇ ਨਾ ਹੀ ਦੇਰੀ ਨੂੰ।ਅੰਤ ਵਿੱਚ, ਸਵਾਲ ਇਹ ਨਹੀਂ ਹੈ ਕਿ ਭਾਰਤ ਨੇ ਇਹ ਕਾਰਵਾਈ ਕਿਉਂ ਕੀਤੀ – ਸਵਾਲ ਇਹ ਹੋਣਾ ਚਾਹੀਦਾ ਹੈ ਕਿ ਪਾਕਿਸਤਾਨ ਕਦੋਂ ਤੱਕ ਆਪਣੇ ਘਰ ਵਿੱਚ ਅੱਤਵਾਦ ਨੂੰ ਪਨਾਹ ਦਿੰਦਾ ਰਹੇਗਾ? ਕਿਉਂਕਿ ਹੁਣ ਭਾਰਤ ਦੀ ਨੀਤੀ ਸਪੱਸ਼ਟ ਹੈ – ਹਮਲਾ ਜਿੱਥੋਂ ਵੀ ਹੋਵੇਗਾ, ਜਵਾਬ ਉੱਥੇ ਹੀ ਦਿੱਤਾ ਜਾਵੇਗਾ। ਅਤੇ ਜਦੋਂ ‘ਸਿੰਦੂਰ’ ਦਾ ਨਾਮ ਲਿਆ ਜਾਵੇਗਾ, ਇਹ ਸਿਰਫ਼ ਇੱਕ ਰੰਗ ਨਹੀਂ ਸਗੋਂ ਦੁਸ਼ਮਣ ਲਈ ਇੱਕ ਚੇਤਾਵਨੀ ਬਣ ਜਾਵੇਗਾ
